Aile dinamiğinin doğal gelişiminde en yaygın dönüşümlerden biri, çocukların evden ayrıldıkları zamandır. Birçok ebeveyn vazgeçmek zorunda oldukları şeyleri yapmak için zamana sahip olma umudu taşırsa da bu sevinç sıklıkla, ayrılık hissinden çıkan ve muhtemelen hiç geri dönmeyecek olan üzüntünün duygularıyla karşı karşıyadır. Belli bir şiddetle ve zamanla tutulan bu his, boş yuva sendromuna yol açar.
Boş Yuva Sendromu Nasıl Atlatılır?
Çocuğunuzun evden ayrılması sizi olumsuz yönde etkilediği açıktır. Şimdi yaşamanın yolunu yeniden kurma zorunluluğunuz var. Yıllarca, çocuklarınızın hizmetinde yaşıyordunuz, gelişimi ve oluşumu için çok zaman ayırdınız, şimdi kendinize biraz zaman ayırmanız gerekiyor.
Bu yeni dönemde dinleneceğini bilmek, yalnızlığa karşı en iyi çaredir. Romantik ilişkilerini devam ettiren ebeveynlerin, artık evliliklerini yeniden değerlendirme ve bu yeni duruma birlikte bakma zorunluluğunu kabul etmesi gerekecek. Bunun için, iletişim ve duyguları ifade çok önemlidir.
Çocuklarınızın ayrılığını en azından kısmen bir fırsat olarak görmeniz önemlidir. Birdenbire kendiniz için daha fazla zamanınız var ve belki de ne yapacağınızı bilmiyorsunuz, ancak bu harika bir görev olabilir. En iyi seçenek, yeni beceriler geliştirmektir. Şu anda, eski hobileri geri getirmek, yeni faaliyetler keşfetmek ve sosyal ilişkiler için arkadaş bulmak için en iyi zaman. Kendinizi motive etmek için yenilerini bulurken iyi bir temel oluşturan faaliyetler ile kaliteli vakit geçirebilirsiniz.
Öte yandan hislerimizi paylaşmak ve hislerimize bir anlam vermek mahzurlu değil. Belki çok özveriliydiniz belki mükemmel ebeveyn olmak için onu yalnız bıraktınız. Sorumluluğu çocuklarımızın omuzlarına koymadığımız sürece acı çektiğimizi itiraf etmek yanlış bir şey değildir. Eninde sonunda kendi duygularımızdan sorumlu olan biz olduğumuzu hatırlayalım.